Rano zwykle budzi mnie dźwięk radia. Zawsze punktualnie o 6:00. Inna sprawa jaki todzień.W dzień powszedni 06:00 , sobota, niedziela 08:00 włącza się radio ustawione na Program Trzeci Polskiego Radia. Dni powszednie są pobudkowo dość podobne. Piątek to piękny głos Wojciecha Manna, sobota sam nie wiem co, a niedziela to zagadkowa niedziela. Uroczy, poprawny i nieco naiwny program edukacyjny dla dzieci i ich rodziców. Dziś dodzwonił się do programu rezolutny siedmiolatek, który udzielił dobrej, płynnej odpowiedzi na zadane w konkursie pytanie... Prowadząca, Pani Katarzyna Stoparczyk zapytała go czym on się zajmuje a on na to:
Ależ proszę Pani, ja mam wiele talentów.... Bardzo ładnie rysuję, zwłaszcza rysunki urządzeń technicznych, chodzę na rytmikę, gram na gitarze, gram na bębenkach...Oj to dużo – przerwała mu z zachwytem prowadząca, No tak, jak mówiłem Pani, mam wiele talentów, i tu zaczął wymieniać co jeszcze robi...
Ja pomimo pośpiechu związanego z wyjściem zastygłem w bezruchu..
Proszę pani, ja mam wiele talentów – rezonował mi jeszcze w uchu głos rezolutnego siedmiolatka! Już kiedyś pisałem na ten temat, ale teraz przyszła mi do głowy zupełnie inna myśl. Mianowicie gdzieś słyszałem, że człowiek rozwija się do około piątego roku życia, a później jest tylko doskonalenie tego co się posiadło. A to przecież możliwe...
Zobaczmy samochód Hoh z 1929 roku (powyżej) i porównajmy z jakim innym przeciętnym autem z 2011, np. Skodą i widzimy, że zasadniczo niewiele się zmieniło, owszem obecnie jest w aucie sporo elektroniki, inny styl ale plastikowa kierownica, silnik tłokowy, zawory, układ wydechowy, hamulce bębnowe, lampy z żarówkami, kierunkowskazy, opony pneumatyczne, skrzynia biegów i układ wskaźników jest cały czas ten sam... Zasadnicza koncepcja auta wypracowana w 1929 roku zapewne nie zmieni się aż do 2029, albo może i nigdy... Więc może jest właśnie tak. Dziecko wypracowuje zasadniczą koncepcję swojego życia, a potem tylko ją udoskonala...
I znalazłem w swoim życiu coś co to może w jakiś sposób potwierdzać.
Od roku 1970 do około 1976 używałem kuchni gazowej czteropalnikowej o układzie „kurków” i palników tak jak na powyższym rysunku. Raptem tylko 6 lat i to okazyjnie, kiedy to jako sześciolatek robiłem sobie np. herbatę. Zewnętrzne pokrętła regulowały palniki z przodu kuchni, a wewnętrze regulowały palniki tylne. Prosto i intuicyjnie. Po wielu latach, w roku 1990 kupiłem już do swojego mieszkania nową kuchnię o innym układzie kurek / palnik. Układ był mniej intuicyjny, ale błędnie założyłem, że to nie ma większego znaczenia... Oooo..
Byłem w „mylnym błędzie” ! Przez pierwsze trzy lata musiałem się zastanowić 2-3 sekundy przed każdym zapaleniem palnika, bo oczywisty, naturalny i zakodowany jako właściwy był dla mnie układ gałek z roku 1970. Minęło wiele lat i w dalszym ciągu, za każdym razem gdy zapalam gaz zastanawiam się ułamek sekundy, gdyż ciągle tamten układ jest dla mnie naturalny a ten nowy (nowy od 20 lat!) jakiś taki przekombinowany...
Jaka przyszłość czeka tego rezolutnego siedmiolatka? Nie wiadomo.... Równie dobrze może być konstruktorem rakiet kosmicznych, muzykiem jak i osiedlowym żulikiem. Wszak los płata figle. Ale na tę chwilę jedno jest pewne; rodzice dali mu kapitał najlepszy z możliwych, gdyż fajnie mieć wiele talentów i aktywnie rozwijać je, ale już zupełnie niezwykła jest taka niezachwiana wręcz świadomość ich posiadania nawet u człowieka dorosłego i w jakiś sposób ukształtowanego, a co dopiero u siedmiolatka (!!!)
"Proszę Pani, ja mam wiele talentów" – ciągle brzmi mi w uszach.
No to trzymam za Ciebie kciuki, mały talenciarzu... :)Bo jak wyrośniesz na kogoś naprawdę super - wybitnego to zostaniesz w Polsce premierem rządu, a jak połączysz wybitność z charyzmą to może nawet zostaniesz prezydentem!
Kto to wie!!
